Η χρήση της κινητής βάσης με σήτα στην σύγχρονή μελισσοκομική πρακτική είναι αναγκαία κατά την γνώμη μου , χωρίς αυτό να έχει γίνει απολύτως κατανοητό, ιδιαίτερα στους παραδοσιακούς μελισσοκόμους ανά την Ελλάδα.
Η κατασκευή μοιάζει πολύ με αυτή του Μάρκου τουλάχιστον ως προς την φιλοσοφία της. Είναι πολύ απλή, αποτελείται από 2 πλαίσια στις διαστάσεις της κυψέλης από πηχάκια 2*3 εκατοστά πάχος όπου ενδιάμεσα έχει μπει σήτα, επιτυγχάνουμε έτσι κατά την γνώμη μου μια πολύ ελαφριά κατασκευή (σημαντικό στις μεταφορές για την μέση μας ) την σήτα σε όλο το εύρος της κυψέλης, που βοηθάει ώστε να μην προσθέτουν πρόπολη οι μέλισσες , ακόμα δεν υπάρχουν μέρη ξύλινα που μπορεί να κρατήσουν τυχόν διάφορα υπολείμματα από την κυψέλη , έχουμε καλύτερο εξαερισμό, με αποτέλεσμα λιγότερη υγρασία, άρα πολύ λιγότερες ασθένειες,καλύτερο έλεγχο της Βαρρόα καθώς όλα τα βαρρόα που θα πέσουν για διάφορους λόγους ζωντανά στη σήτα, που δεν είναι και λίγα (15% είναι η ημερήσια πτώση ) θα βρεθούν εκτός κυψέλης ,άρα δεν θα έχουν την δυνατότητα να ξαναβρεθούν πάνω σε μέλισσες , δηλαδή χωρίς να κάνουμε οτιδήποτε άλλο, μόνο η παρουσία της σήτας, προστατεύει τις μέλισσες από την μάστιγα που λέγεται Βαρροϊκή Ακαρίαση , κάνοντας επίσης εφικτή την μελισσοκομία χωρίς φάρμακα.
Για να μην έρχεται η βάση σε επαφή με το έδαφος έβαλα αυτά τα λαστιχένια πατάκια (30 λεπτά το ένα) αν και το χειμώνα καλό είναι να κρατάμε την βάση σε απόσταση από το έδαφος για λιγότερη υγρασία μέσα στην κυψέλη. Τώρα θα σου πει κάποιος καλά οι μέλισσες δεν κρυώνουν ; από την προσωπική μου εμπειρία δεν κρυώνουν, τα τελευταία χρόνια δεν κλείνω την σήτα τον χειμώνα και δεν είχα απώλειες, μπορεί να ξεχειμωνιάζουν ακόμα και πολύ μικρά μελίσσια , καταναλώνουν λιγότερο μέλι γιατί δημιουργούν πιο εύκολα μελισσόσφαιρα και αυτό γιατί η σήτα προσομοιάζει καλύτερα τις φυσικές φωλιές των μελισσών.
Την μπροστινή πλευρά της βάσης μπορούμε να την βάφουμε με διάφορα χρώματα για να ,αποφεύγουμε την παραπλάνηση και καλύτερα να βάφουμε την υπόλοιπη κυψέλη με άσπρο γιατί βοηθάει πολύ, στις καυτές μέρες του χρόνου που εδώ στην Κρήτη δεν και λίγες, καθώς το άσπρο χρώμα ανακλά τις ακτίνες του ήλιου.
Η είσοδος έχει γίνει με τρυπάνι με 2 μικρές και μια μεγαλύτερη τρύπα στο κέντρο, δεν ξέρω αν είναι σωστό το μέγεθος, αλλά γενικά οι μεγάλοι είσοδοι δεν μου αρέσουν, γιατί οι μέλισσες δεν μπορούν να έχουν έλεγχο των απρόσκλητων επισκεπτών (σφήγκες κ.τ.λ) , θα κάνω δοκιμές με διαφορετικά είδη μεγεθών εισόδου ,μέχρι να βρω την μικρότερη δυνατή είσοδο που δεν δυσκολεύει την ομαλή λειτουργία της κυψέλης.
Για σανίδα πτήσης και για να κλίνει η είσοδο, έχει μπει μεταλλικό πορτάκι, δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη λύση, γιατί η λαμαρίνα (σαν καλός αγωγός της θερμότητας) όταν πέφτει πάνω ο ήλιος , ζεσταίνετε αρκετά και υπάρχει περίπτωση να "καίει" τα πόδια των μελισσών που προσγειώνονται πάνω της ( γιαυτό έχει βαφτεί άσπρη).
Μια ακόμα δικαιολογία που ακούω από κάποιους μελισσοκόμους, όταν τους μιλώ για την αναγκαιότητα της σήτας, είναι, ότι στις μεταφορές από τον ένα τόπο στον άλλο ,μπορείς να αφήσεις την κυψέλη κάπου που να έχει πέτρες και η σήτα να σκιστεί, μπορεί να έχουν και κάποιο δίκιο, γιατί δεν είναι λίγα τα μέρη στην Κρήτη που οι πέτρες και τα χαράκια βρίσκονται σε αφθονία, εκεί θέλει ίσως κάποια προσοχή, μπορεί να χρειαστεί πριν μεταφερθούν οι μέλισσες να έχει γίνει κάποια διαμόρφωση του χώρου ,αλλά και αν ακόμα σκιστεί η σήτα μπορούμε εύκολα να αλλάξουμε την βάση και με την πρώτη ευκαιρία να αντικαταστήσουμε την φθαρμένη σήτα.
Όσον αφορά το κόστος κατασκευής είναι περίπου 2 ευρώ τα ξύλα 0,70 λεπτά η σήτα 2,70 ευρώ σύνολο. Όσον αφορά την κατασκευή δεν χρειάζεσαι να είσαι ξυλουργός ή να έχεις έφεση στις κατασκευές, ένα ηλεκτρικό τρυπάνι και μερικές βίδες είναι αρκετά , άσε που έχεις και την ικανοποίηση ότι έχεις φτιάξει κάτι με τα χέρια σου.
Πρέπει και είναι αναγκαίο, στις δύσκολες εποχές που ζούμε, να απλοποιήσουμε όσο μπορούμε την ζωή μας, ιδιαιτέρα στην μελισσοκομία να δουλέψουμε πιο αποτελεσματικά, να μειώσουμε το κόστος ,να δώσουμε έμφαση στην μεθοδικότητα και την εργασία, να δουλέψουμε περισσότερο με το μυαλό μας, που είναι το μόνο που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να το φορολογήσουν, μπορούν όμως εν μέρει να το καθοδηγήσουν.